Historia Myślenic
Myślenice wzięły swoją nazwę od popularnego w czasach średniowiecza imienia Myślimir. Prawdopodobnie człowiek o tym imieniu był założycielem osady myślenickiej. W tzw Kodeksie Tynieckim istnieje pierwsza pisana informacja na temat Myślenic. Kodeks wspomina o osadzie "Mislimich". W osadzie tej znajdowała się warownia obsługiwana przez mieszkańców wioski Curozsank, znajdującej się w okolicy Radziszowa. Warownia ta była częścią dużego systemu obronnego. W skład warowni myślenickiej wchodziło wiele mniejszych warowni, tzw "kustodii", między innymi kustodie w Stróży i Osieczanach. Cały ten system warowni miał na celu obronę szlaku handlowego prowadzącego z Krakowa na Węgry. Z warowni myślenickiej niewiele już zostało, jedynie na Zarabiu, na północnym stoku Uklejny można zobaczyć ruiny zwane przez mieszkańców Myślenic "zamczyskiem". Pierwsze wzmianki mówiące o osadzie myślenickiej i warowni pochodzą z roku 1301. Z informacji tych wynika, że właścicielem Myślenic był mieszkaniec tej osady o imieniu Marcin. Był on stanu rycerskiego . Dokumenty wspominają o istnieniu centrum osady i drewnianego kościoła w rejonie Stradomia. W dokumencie jest data 1325-1327, ale prawdopodobnie ten drewniany kościół istniał już wcześniej. W pierwszej połowie XIV wieku wieś Myslimicze była własnością królewską i wchodziła w skład Kasztelanii Krakowskiej. Był to ważny okres rozwoju Myślenic. Myślenice rozrastały się wzdłuż brzegów Bysinki na zachód (Górne Przedmieście) i na wschÓd (Dolne Przedmieście). Myślenice zostały miastem na prawie magdeburskim w roku 1342. Dokument potwierdzający lokację miasta niestety nie zachował się do naszych czasów, ale inny dokument z 11.11.1342 roku potwierdza sprzedaż miasta Myślenice dwóm Hynkom - żupnikom: Pawłowi i Wilhelmowi pochodzącym z Wieliczki. W tym okresie król Kazimierz Wielki nadał Myślenicom szereg przywilejów, które przyspieszyły rozwój Myślenic. Wtedy też wyznaczono nowe centrum miasta i wytyczono prostokątny rynek, istniejący do dzisiaj. W roku 1364 synowie Wilhelma Hynki, Hanko i Mikołaj podzielili pomiędzy sobą wójtostwo myślenickie. Rodzina Hynków otrzymała w roku 1355 tytuł szlachecki i herb Trzy Trąby. W 1356 roku wójt Myślenic otrzymał prawo do zasiadania w sądzie najwyższym na zamku w Krakowie. W 1411 roku powstała szkoła parafialna. Wielu jej absolwentów zostało studentami Uniwersytetu Jagiellońskiego. W XV wieku Do Myślenic zawitało wiele ważnych osób: królowa Jadwiga, król Władysław Jagiełło, król Danii Eryk VIII, cesarz niemiecki Zygmunt Luksemburczyk z żoną Barbarą. Król Władysław Jagiełło przyjeżdżał często do Myślenic na polowania. Na początku drugiej połowy XV wieku Myślenice przeżyły okres chwilowego upadku, z powodu działaności band zbuntowanych żołnierzy, którzy nie otrzymywali żołdu za udział w wojnie trzynastoletniej. W roku 1457 zajęli Myślenice i zrobili z miasta bazę wypadową na wyprawy łupieżcze. Nie pomógł nawet król Kazimierz Jagiellończyk, który zwołał pospolite ruszenie i oblegał Myślenice. Zbuntowanym żołnierzom udało się uciec, ale Myślenice zostały poważnie zniszczone, splądrowane i spalone. Miasto odbudowywał syn Mikołaja Pogana, Jordan Poganowicz, a później jego syn Mikołaj Jordan, który w 1509 roku sprowadził do Myślenic sukienników i osiedlił ich na Stradomiu. Po śmierci Mikołaja, Myślenicami rządziła jego żona, a od roku 1550 jej syn Wawrzyniec Spytek Jordan. Był on kasztelanem krakowskim i posiadał kilka miast i kilkadziesiąt wsi. Miasto szybko się rozwijało do roku 1557 do czasy, kiedy Spytek Jordan oddał wójtostwo myślenickie Kasztelanii Krakowskiej. W 1628 roku Myślenice zostały poważnie zniszczone w dużym pożarze. W 1658 roku na Myślenice napadli Szwedzi, którzy je ograbili i spalili. Po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 roku Myślenice weszły w skład zaboru austriackiego. Na rozwój miasta i ożywienie handlu duży wpływ miała budowa traktu cesarskiego, który połączył Wiedeń z Lwowem. W roku 1866 powstał powiat myślenicki, który istniał do 1975 roku. W tym samym 1866 roku burmistrzem został Andrzej Marek, który znacznie rozbudował miasto. W 1908 roku powstało gimnazjum i otwarto połączenie autobusowe do Krakowa. Podczas I wojny światowj Rosjanie zajęli Wieliczkę, Dobczyce i Mszanę. Dokanali też ostrzału artyleryjskiego Myślenic, w wyniku którego spłonęła część Dolnej Wsi. Jednak dzięki kontratakowi wojsk austrowęgirskich i pruskich Myślenice nie zostały zajęte przez Rosjan. W czasie dwudziestolecia międzywojennego Myślenice bardzo się rozwinęły jako letnisko. Sprzyjała temu oddana do użytku w 1935 roku nowa droga z Krakowa do Myślenic. W dziejach Myślenic niechlubną rolę odegrał właściciel Chorowic Adam Doboszyński. W nocy z 22 na 23 czerwca 1936 roku dowodził grupą 70 członków Stronnictwa Narodowego, która opanowała Myślenice. Przecięli linię telefoniczną, opanowali komisariat policji i zdemolowali znajdujące się w Rynku sklepy należące do Żydów. Podpalili też bożnicę. Rozwój Myślenic został przerwany wybuchem II wojny światowej. Miasto zostało zajęte przez Niemców 5 września. W czasie wojny działało w Myślenicach tajne nauczanie. W lasach otaczających Myślenice zaczęły się organizować oddziały partyzanckie. W lutym 1942 roku Myślenice stały się siedzibą komendy Obwodu Armii Krajowej "Murawa". Dla Myślenic wojna zakończyła się 21 stycznia 1945 roku, kiedy do miasta wkroczyły oddziały 38 armii, wchodzącej w skład IV Frontu Ukraińskiego. Po wojnie Myślenice cały czas się rozwijały. Rozbudowano drogę do Krakowa. Po roku 1989 rozwój uległ przyspieszeniu. We wschodniej części miasta powstało wiele zakładów przemysłowych i hurtowni. Rozwija się też turystyka na Zarabiu.